Fungicydy, czyli środki ochrony roślin, są znane i stosowane już od XIX wieku. To właśnie wtedy Pierr Millardet wynalazł ciecz bordoską, która szybko stała się jednym z najskuteczniejszych preparatów do zwalczania mikroorganizmów grzybopodobnych [1].
Prawie sto lat później, w 1977 roku, odkryto i wyizolowano strobiluryny – związki chemiczne pochodzące z saprofitycznego grzyba Strobilurus tenacellus (Fot. 1). Przeprowadzone analizy wykazały, że substancje te charakteryzują się szerokim spektrum działania. Ich działanie fungistatyczne można zaobserwować m.in. w przypadku organizmów grzybopodobnych (Oomycetes) oraz grzybów z typów Basidiomycota i Ascomycota [2]. Substancje te wywołują u roślin efekt tzw. "zazielenienia", który wynika ze zwiększenia efektywności fotosyntezy, wzrostu aktywności reduktazy azotanowej oraz ograniczenia aktywności etylenu u rośliny [3].
Strobiluryny należą do inhibitorów kompleksu III mitochondrium u grzybów.
Dochodzi do zahamowania transferu elektronów pomiędzy cytochromem b a cytochromem c1, co uniemożliwia produkcję ATP, będącego głównym źródłem energii [4].
Strobiluryny wyróżniają się następującymi właściwościami:
-
Powierzchniowym, wgłębnym, a także sporadycznie systemowym oraz quasi-systemowym działaniem
-
Właściwości wgłębne strobiluryn pozwalają na ich penetrację poprzez blaszkę liściową.
-
Z kolei działanie quasi-systemiczne umożliwia przemieszczanie fungicydu w formie gazowej.
-
-
Funkcjonują jako fungicydy o działaniu prewencyjnym, wykazując jednocześnie subtelne właściwości lecznicze.
Współczesna agrotechnika w dużej mierze opiera się na zastosowaniu wyselekcjonowanych strobiluryn, wśród których najczęściej wykorzystywane to:
- Azoksystrobina (preparaty handlowe: Amistar, Sinstar),
- Krezoksym metylu (preparat handlowy: Discus),
- Trifloksystrobina (preparat handlowy: Luna Sensation).
Zastosowanie oraz rejestracja tych preparatów wynikają przede wszystkim z ich unikalnej formulacji oraz różnorodnych substancji wypełniających umożliwiającym zachowanie działania substancji aktywnej.
Choć składniki te występująją w różnych preparatach o zbliżonym działaniu, ale różnym zakresie roślin, na które można je stosować, należy BEZWZGLĘDNIE przestrzegać zaleceń zawartych na etykiecie. Warto również upewnić się, czy dany preparat widnieje w rejestrze środków ochrony roślin.
Preparaty z tej grupy skutecznie ograniczają rozwój popularnych chorób roślin działkowych
Oto lista chorób, w których zwalczaniu te preparaty okażą się pomocne:
- Mączniak prawdziwy (Erysiphae, Podosphaera, Uncinula)
- Mączniak rzekomy (Oomycetes sp.)
- Septorioza (Septoria sp.)
- Alternarioza (Alternaria sp.)
- Szara pleśń (Botrytis cinerea)
- Zgnilizna twardzikowa (Sclerotinia sclerotiorum)
- Rdze (Puccinia sp., Uromyces sp., Phragmidium mucronatum – na przykład w przypadku róż)
TU ZNAJDZIESZ INFORMACJE O DOSTĘPNOŚCI ŚRODKA DLA WYBRANEJ ROŚLINY
Bibliografia -
1. Ayres P.G. 2004. Alexis Millardet: France’s forgotten mycologist. Mycologist.18(1):23-26. [Link]
2. Rasha S., Khalil S. 2021. Strobilurins: New group of fungicides. Journal of Plant Science and Phytopathology. 5. 063-064. [Link]
3. Amaro A., Baron D., Ono E., Domingos R., 2020. Physiological effects of strobilurin and carboxamides on plants: an overview. Acta Physiologiae Plantarum. 42. [Link]
4. Jang L., Young K. 2022. Strobilurin fungicides activate plant defense against viral and bacterial infections and improve plant vigor. Journal of Plant Diseases and Protection. 129. [Link]
Dodaj komentarz
Komentarze